In de groene Valle del Menotre, die uitloopt in de Valnerina in het zuiden van Umbrië, ligt het dorpje Rasiglia. Borgo dei ruscelli wordt het genoemd, ‘beekdorp’.
Het water stroomt er van alle kanten toe, via gekanaliseerde aftakkingen van de rivier Menotre en uit een zestal bronnen in en rond het dorp. Al die stroompjes samen zorgen voor een waar waterspektakel in het dorp.
Zoals in veel andere plaatsen in het binnenland van Italië hangt in Rasiglia nu de sfeer van vergane glorie, maar tot de jaren ’80 van de vorige eeuw bloeide er eeuwenlang kleinschalige bedrijvigheid in de vorm van graanmolens, wolfabriekjes en textielververijen; werkplaatsen kortom die profiteerden van de overvloedige aanwezigheid van water en waterkracht.
Na 1980 ging het economisch bergafwaarts en in 1997 kwam er een aardbeving bij. De schade was zo groot, dat de dorpsbewoners lange tijd in containers en houten noodwoningen moesten leven. Toch is het plaatsje inmiddels weer redelijk bewoond en tegenwoordig komen er aardig wat toeristen op af. Voldoende in ieder geval om vanuit de laadruimte van een bestelautootje een handeltje in kazen en worsten te bedrijven.
Grote foto’s op de gevels van huizen herinneren aan hoe het ooit was. Er is ook een bescheiden museum dat gewijd is aan de vroegere ambachten en de lokale tradities.
De lavatoio, de publieke wasplaats, is nog intact. Je rilt bij de gedachte dat vrouwen (mannenwerk zal het wel niet geweest zijn) hier vroeger uren in de weer waren met hun handen in het ijskoude water.
Op een heuvel achter het dorp liggen de ruïnes van het castello dei Trinci, in de 14e en 15e eeuw gebouwd door de Signori van Foligno. Dit vestingwerk diende mede ter bescherming van een belangrijke handelsweg die van de Adriatische naar de Tyrreense kust liep, vlak langs Rasiglia. Deze route zal zeker hebben bijgedragen aan het vroegere belang van het plaatsje. Vandaag de dag resteert van het kasteel alleen een deel van de mastio, de hoofdtoren, en een stuk muur met twee kleinere verdedigingstorens.
